‘We willen ook kwetsbare soorten graag behouden’
Simon werkte als Amsterdamse jongen bij het abortoir. Zijn ouders waren geen boer, dus gaan boeren was niet makkelijk. Toch durfden hij en Jannie de stap te zetten in Overleek een boerderij te kopen. Simon: “Ik heb de overtuiging: als iemand echt iets wil, dan kan hij ver komen.”
In 2006 is de nieuwbouw van het gastenverblijf, in een karakteristieke stijl, afgerond. Voor Jannie was dat een lang gekoesterde wens. Zo onder de rook van Amsterdam, trekt de Overleekerhoeve steeds meer internationale gasten, die geïnteresseerd zijn in de Hollandse polders. “Die afwisseling tussen Duitse, Engelse, maar ook Chinese en Japanse gasten maakt het werk leuk. Het is soms wel intensief, het boerenbedrijf draait gewoon door.”
Op iets meer dan de helft van de bedrijfsoppervlakte zijn natuurcontracten afgesloten. Dat gaat van weidevogels tot slootkanten beheer. Simon probeert zelf ook wel eens wat uit, zoals de aanleg van eilandjes in het plas-dras. Een familie kluut kon dit erg waarderen. “We kunnen onze gasten letterlijk de natuur laten zien en ze laten zien wat we doen, maar vooral uitleggen waarom we het doen. We proberen het visitekaartje van de sector te zijn.”
“We hebben feitelijk maar 20 centimeter grond op sommige stukken natuurland. Het water staat daar heel hoog. Met de rest eronder kunnen we niet zoveel,” grapt Simon. De weilanden zijn verdeeld over een stuk of dertig perceeltjes. “Heel bewerkelijk. Dat maakt het lastig boeren.”
Ze doen aan weidevogelbeheer voor onder andere grutto, kievit, leeuwerik en tureluur. Het wordt wel minder met de weidevogels, merkt Simon. Ook door de natuur zelf, door predatie door kraai, vos, buizerd, reigers. “De natuur is mooi, maar daarin moet je wel wieden. Het recht van de sterkte geldt en dat gaat dus vaak ten koste van de kwetsbare soorten die we ook graag behouden.”
Koeien en weidevogels horen bij elkaar, vindt Simon. “Mijn hart ligt bij de koeien, maar we hebben waardering voor de natuur. Het is soms zoeken hoe deze twee elkaar kunnen versterken. Dat blijft altijd een uitdaging, geen jaar is hetzelfde. Een ding is zeker: als wij er zuinig op zijn kunnen generaties na ons ook nog genieten van deze natuur. Natuurbeheer hoeft daarom ook niet altijd in klinkende munt uitbetaald te worden, maar een onkostenvergoeding is echt noodzakelijk.”
Simon en Jannie halen geen topopbrengst van het land en gaan daarom met de koeien ook niet voor het maximale. Simon: “Hier kunnen we geen topatleten op houden. We kiezen voor de balans, we nemen een lagere melkproductie voor lief, maar gaan wel voor een lange levensduur van de koeien. We moeten handig omspringen met de middelen die we hebben. Daar halen we ons plezier uit.”
Simon en Jannie willen ondanks hun pensioengerechtigde leeftijd nog graag een tijdje door op de Overleekerhoeve. “We hebben er zelf nog te veel plezier in!”
